Aczmendi'nin Arızalı Nurcu Anlayışı Tasfiyesi

Osmanlı imparatorluğunun Kamal-İngiliz iş birliği sayesinde 1923’te Lozan’da tarihe gömülmesiyle Dünya’da İslam’ın hâkim olduğu bir karış toprak parçası kalmamıştır.  Bütün İslam toprakları işgal edilmiştir.

Kemalist diktatorya; 1924’ten itibaren İslamî hayatı imha etmek için darağaçlarıyla, mahpushanelerle, zindanlarla, sürgünlerle, infazlarla, darbe-lerle milleti inim inim inletmiştir.

İslam’dan ve İmandan yana, çarşıda, pazarda, sokakta, caddede hiçbir iz, alamet işaret bırakmamıştır. Kala kala minareler kalmış; orada da Arapça ezan okumayı yasaklamıştır.

İşte böylesi bir vasatta Üstad Bediüzzaman (r.a), şeriatın tekrar ihyası, icrası ve tatbiki için Kur’an-ı Azimüşşan’ın ayetlerinden Risale-i Nur ismini verdiği 6000 sahifelik bir program çıkartmış; hem şahsında bu programı fiilen tatbik etmiş, hem de kahramanane mücadelesini vermiştir.  (35 senelik hapis ve esareti boyunca yanında Kur’an-ı Kerim’den başka hiçbir kitap yoktur.)

Aczmendi Hareketi; Üstad Bediüzzaman Said Nursi’nin (r.a) eserine derç ettiği ve hapishanelerde, sürgünlerde, esaret altında 35 sene boyunca tek başına mücadelesini verdiği programın; cemiyet hayatında tatbik ve icrası maksadıyla; Aczmendiler’in topluca  meydana çıkması, sokağa inmesi ve Kemalizm’le meydan muharebesine girişmesidir.

Bediüzzaman (ra), İslamî hassasiyetlerin sıfırın altına düştüğü 20-30-40 -50’lı senelerde “En büyük hizmet İman hakikatlerinin neşri ve ehli imanı dalaletten kurtarmaktır.” dediği vazifeyi, bihakkın vefatına kadar mükemmelen ifa etmiştir. Yani Kemalist diktatoryanın millete zorla dayattığı imansızlığa -dinsizliğe-dalalete-fıska-fücura karşı, millete iman aşısı vurmuştur. Taa 1986 ye kadar bu böyle devam etmiş ve Allah’ın lütfu ile bir iman ordusu kurulmuştur.

1986 senesinde kaderin cilvesiyle, Hacı Müslim Gündüz’ü Allah kuvve-i velayetle meydana atmıştır.  Allah’ın lütfu ile Hacı Müslim Gündüz Efendi, Risale-i Nur külliyatında Bediüzzaman (ra) müjdesini verdiği ve “ikinci merhale olarak programına dercettiği” Hilafet-i Muhammediye ünvanıyla şeriatın ahkâmını tamamen icra ve tatbik için “tarikat perdesi altında Sünnet-i Seniyyenin ihyası” devresinin fitilini ateşlemiştir.

Aczmendi Hareketi, Kuvve-i velayetle meydana atılan Hacı Müslim Efendi’nin, en akil insanları dahi hayrette bırakacak hamleleriyle, Kemalistleri paniklendirip, telaş içinde “Müslim Gündüz’ü ve Aczmendileri imha edelim” derken, tam aksine Kemalist diktatoryayı imhaya götüren süreci başlatması ve devamında milletin ilk defa idarede söz sahibi olduğu Ak Partinin zuhuruna vesile olan seyrin ateşlenmesidir.

Her ferdini, evvela bütün kökleşmiş alışkanlıklara sonra yerleşik nizama, daha sonrada Dünya’ya meydan okuyacak bir şecaat ve cesaretle hamle adamı yapan, müthiş bir iksirdir, Aczmendi. Ferdin aklında, zihninde, kalp ve ruhunda meydana getirdiği bu devrim, gün gelecek sosyoloji kürsülerinin en çok üzerinde çalışma yaptığı araştırma konuları arasına girecek bir hususiyettedir.

Sıradan bir vatandaşın, en kısa sürede hayatını alt-üst edip tamamen değiştirecek kadar te’sir gösteren ve Prof. Ünvanlı insanların dahi sırrını çözemediği, acaib-ul garaib bir ilim, fikir ve aksiyon hareketidir, Aczmendi. Ayrıca mensuplarına kazandırdığı kendine güven duygusu ve şahsiyet kokan eda, şaheserdir.

Üçyüz senedir Müslümanların (aydınlarına dahi sirayet eden) batı karşısında kendini hiç gören, mıymıntı, pısırık, ezik- büzük, kendine güvenini kaybetmiş, silik edalı mahkûm tavırlı ruh halinden kurtarıp; yelelerini açıp kükreyen aslana büründüren; korkusuz, cesur, kararlı ve hâkim tavır içerisinde “benim de bir fikirim, mefkurem, sözüm var” edalı bir vaziyete sokan Aczmendi mayası, her türlü takdirin fevkindedir.

Karşılaştığı her problemde, Sünnet-i Seniyyenin kerametiyle kısa sürede problemleri çözmekteki becerisi, insanların akıllarının anlamayacağı kadar fevkaladelik göstermektedir.

Ve ne gariptir ki, kendi zamanlarında geleceği yaşayanlar hiçbir devirde anlaşılmamış ve de anlaşılamayacaklardır.

Kemalist diktatorya, hayatiyetinin devamını temin eden esaret kanunlarının ilk defa Aczmendiler karşısında tesirsiz kaldığına fark etmiş; Aczmendiler’e hücum ettikçe daha da güçlendiklerinin şokunu yaşamış; Aczmendilere karşı rutin dışına çıkmak zorunda kalmış ve PKK’dan daha tehlikeli görerek, Aczmendileri imha için 28 Şubat darbesini yapmıştır.

Kemalist rejim Aczmendi’lerin Sünnet-i Seniyye olan kıyafetlerini “Devrim kanunlarına karşı gelmek ve Mustafa Kemal’in manevi şahsiyetine hakaret” kabul ederek, her türlü baskı, sindirme, yıldırma ve cezalandırma yoluna gitmiş, bu da kifayet etmeyince, kökten imha etmek için 28 Şubat darbesini yapmıştır.

Mahkemelerde Aczmendileri yargılayan hâkimler “Sarığını çıkar” dediklerinde, Aczmendiler; “Devrim kanunlarına göre tüm memurların şapka giymesi zorunludur. Siz önce şapka giyin, sonra sarık sarmakla kanunu çiğnediğimi iddia edin” savunmasıyla onları şaşkına çevirmişlerdir.  Aczmendilerin pervasız ve darbecileri bizzat kendi kanun ve uygulamaları eliyle mahkûm eden müspet mücadele metodu, şaheserdir.

Rejimin Sünnet-i Saniyeye düşmanlığı Allah ve Resulüne (a.s.m) savaş açmasından kaynaklanıyordu. Kemalist rejim; bir taraftan Aczmendilere karakollarda ve hapishanelerde işkence ederken, diğer taraftan halk nezdinde bu düşmanlığı kamufle edebilmek ve dine imana olan düşmanlığını gizlemek için yazılı ve görsel basında Aczmendilerin “Karanlık mihraklar” olduğuna dair haberler yayınlıyordu. 

Bu iş için özellikle paralelin gazete ve TV’leri kullanılıyor, dessasane senaryolarla çekilmiş diziler yayınlıyor, iftiralar atılıyor, bu da yetmezmiş gibi Fethullah Gülen de belirli aralıklarla Aczmendiler için beyanatlar veriyordu. Aciptir ki, süreç sonrası her iki yapı (Kemalistler ve FETÖ) birbirini imha eder bir vaziyet alacak ve zalimi zalime çattıran kaderin pençesinden kurtulamayacaklardı.

Kemalist diktatorya ve onun işbirlikçi avaneleri, gece -gündüz Hacı Müslim Efendiye iftira üstüne iftiralar attırıyorlar ve keyifle şampanyalar patlatıyorlardı. Tam bu gulgule içinde farkına varamadıkları şeyler oldu!  Darbeciler Hacı Müslim Gündüz’ü imha edelim derken, medya tarihinde ilk defa, Kemalizm ve İslam, laiklik ve şeriat, din ve Lâdinîlik, ilke ve inkılaplar halkın önünde tartışılmaya başlanmıştı. Hâlbuki 1923 ten beri bu kavramları tartışmaya açmak, konuşmak, yorum yapmak yasaktı. Hatta hiç kimse açıktan Kemalizm’le İslam’ı o güne dek açıktan tartışamazdı. Yasaktı. Bu konularda yazı yazan insanlar hapishane köşelerinde ölüme terkedilmişti.

Kemalist anlayış milleti Demirel ile Ecevit arasında senelerce paylaştırmış, milleti sağcı-solcu diye ikiye ayırıp senelerce birbiriyle boğuşturmuş, fakat hiçbir zaman akıllarının arkasındaki din iman düşmanlığını bahis konusu yapmamış, yaptırmamışlardı.

Önceki darbelerde Demirel’le Ecevit’e (güya) yasaklar getiren darbeciler, 28 Şubat’ta birini Cumhurbaşkanı diğerini Başbakan yapmıştı; Hâlbuki milletin nice civanmertleri bu iki kişi yüzünden heba olmamışlar mıydı?

28 Şubat Darbesiyle Aczmendiler’e toslayan rejimin bütün maskeleri bir bir düşüyordu… Aczmendiler, milleti senelerce uyutanların Kemalist münafıklar olduğunu, fiilen deşifre eden turnusol kâğıdı görevi yapıyordu. Kendine oynanan oyunları fark edip şuurlanan millet, 1923 ten beri iktidarda olan darbecilerden intikam almak için 2003’te Tayyib Erdoğan’ın arkasında safa duruyor, yıllarca kendine Ali Cengiz oyunu yapan siyasilerin hepsini tasfiye ediyordu. Kemalist diktatoryanın bütün temel taşları sallana-sallana düşme trendine giriyordu. Rejim, Aczmendileri imha edelim derken, halkın onları ve avanelerini imha edeceği süreci başlattığını anladığında çok geç olmuştu.

Mehmet Ali Birand ölmeden önceki yazısında; “Darbeciler böyle olacağını bilselerdi darbe teşebbüsüne girişmezlerdi” diyerek süreci çok güzel ifade etmişti.”

Aczmendiler, 28 Şubat darbecilerine karşı meydan okuyarak onların bütün hücumlarını üzerlerine çekip, darbecilerin hesapsız hareketine sebep olmuş ve milletten sakladıkları münafıkane çehrelerinin tamamen deşifre olmasına vesile olmuşlardı.

Evet; çok çok ağır bedeller ödendi. Lakin meydana gelen netice için bunun bin katı bedel ödenseydi yine de az gelirdi. Ne diyordu Üstad Bediüzzaman (r.a): “Alem-i İslam’a ve istikbale pek acı tesiri olan bu müthiş adamın mahiyetinin ne olduğunun bilinmesi için “binler adam hapse girse, hatta idam olsalar, din-i İslam cihetiyle yine ucuzdur.”

Elhamdulillah!