Aczmendi'nin İlk Yıllarına Ait Birkaç Mektup

Aziz ve Muhterem Kardaşım,

Mektubunuz, bildiğimiz, garazsız ivazsız, sade, berrak, isabetli ve inşaallah fıtri ihlaslı Ömer’imizin fikirlerini havi olarak geldi. Hasretimizi bir derece olsun giderdi. Cenab-ı Hak bizleri ve sizleri Cenab-ı Mustafa’nın (a.s.m) yolundan ve izinden ayırmasın. İfrat ve tefrit zulmetlerinde ömrümüzü heder etmesin. Amin!

Kardaşım, mektubunuzda iki husus dikkatimizi çekti:

1. Risale-i Nurlar’da Hazreti Mehdi (ra) hakkında bu kadar açık tahşidat bulunduğu halde ve Risale-i Nur talebeleri de ehl-i hak oldukları halde bu hakikatı niçin olduğu gibi kabul etmiyorlar?
2. Bir kısım Nur Talebeleri de diyorlar ki: “Hazreti Üstad’ın (ra) Mehdi olmadığını söylersek, birçokları fütura düşüp me’yus olurlar. Hem Hazreti Üstad ahirette bizden davacı olup demez mi ki; bende ne noksanlık gördünüz de benim Mehdi olmadığımı ısrarla telkin ediyordunuz?

Kardaşım, binlerce yazık ki, kıymetli suallerinizi kendilerine arz edip cevap alacağımız bir Hacı Hulusi (ks) Ağabeyimiz artık aramızda ve başımızda yok. Bizim ise haddimize düşmemiş ki başımızdan büyük işlere kalkışalım. Bununla beraber kendimize ait fikirlerimizi söylemekle herhalde yanlış bir iş yapmamış oluruz. İsabetli görürseniz, şüphesiz ilham eden Allah’tır(cc). Kusurlu görürseniz kusur nefsimize aittir.

Birinci sualiniz hakkında kanaatim şudur: (1944 tarihinden evvelki tasdikat sahibi ve erkan olan zatların ayaklarını öper onları her türlü mülahazanın dışında tutarız.) Hazreti Üstad’dan (ra) maada bir Mehdi(ra) gelmeyeceğini söyleyen Nur Talebeleri’ni üç ana grup halinde görmekteyim:

1. Gayet saf, berrak, dünyadan habersiz denecek kadar bigane, manay-ı ismiyle Risalelere sarılmış hayalinde hedef-medef olmayan samimi bir grup. Bunların üzerinde durmaya lüzum yok.
2. Hayalinde hedef var. Risalelerin istihdaf ettiği harfleri anlıyor ve seçiyor. Fakat Risale-i Nur’daki fena’fil ihvan meselesini anlayamadığından nefsi, emmarelikten kurtulup terakki edemiyor. Kendini görüyor, kendini beğeniyor, kendinden yüksek kimseyi görmüyor. Bir şey olmak lazım gelse gerek kendisi ola… Halbuki vicdanıyla baş başa kaldığı zaman görüyor ki, kendisi nerede bu muazzam vazife nerede? Kendisinden ileri kimseyi kabul etmediğinden bizzarure gördüğünün ve bidiğinin aksine olarak “Mehdi, Hazreti Üstad’dan ibarettir” deyip, hakkı perdelemeye çalışıyor. Zira “Tezkiyesiz, nefsi emmaresi bulunmak şartıyla kendi nefsini beğenen ve seven adam, başkasını sevemez.” kanunu malumdur. “Ben nefsimi tezkiye ettim.” diyen varsa, beri gelsin de sözünü dinleyelim. Bu gruptaki kardaşlarımızın hakkı teslim etmeleri için fena’fil ihvan sırrını anlamaları lazımdır. Ki bu: İhlasa girmenin ilk basamağıdır. Cenab-ı Hak bizlere hakkı hak olarak gösterip kabul ettirsin. Amin!.. Falancayı falancayı takliden konuşanlar bahsimizden hariçtir.
3. Bu grup hakkında mektupla konuşmak olmaz. Ancak vica’..

Yeri gelmişken bir hatıramızı nakledelim:

Bundan dört-beş sene evvel dükkânda oturuyorum. Telefon çaldı, aldım. Sizlerin de tanıdığı bir kardaşımız telefon ediyor. Hal-hatır sorduktan sonra maksadını açıkladı. Bana dedi ki: “Sen her zaman Hacı Bey’in (Hulusi Efendi (ks)) yanında bulunuyorsun. Hacı Bey’in Hazreti Mehdi (ra) hakkındaki fikri nedir? “

Bu arkadaş Elaziz’de idi. Fakat sohbetlere pek gelmiyordu. Ben de kendisine Hacı Bey’in evini tarif ettim. Ve gittiği taktirde kendisini kabul edip konuşacağını söyledim. Ne kadar ısrar ettiyse de Hacı Bey’den mevzu ile alakalı dinlediklerimi söylemedim. O arkadaş da yanına birkaç daha alıp Hacı Bey’in (ra) yanına gidiyorlar. Hacı Hulisi Efendi (ks) kendilerini dinledikten sonra onlara diyor ki: “Siz okuma yazma biliyor musunuz? (Evet diyorlar.) Peki okuduğunuzu anlayabiliyor musunuz? (Evet diyorlar.) O halde neyi soruyorsunuz? Bu yazılanlar işarî değil, remzî değil ki size tevil edeyim. İsterseniz bana bir kalem verin, Risale-i Nurdaki Mehdi gelecek diye yazan yerleri çizip Mehdi gelmeyecek diye yazayım, ne dersiniz? diyor.

Onlar da alabildilerse derslerini alıp gidiyorlar.

Biliyorsunuz Hacı Bey Hazretleri bu meselede gayet açık ve kesin konuşurlardı. “Ümmet-i Muhammed’in beklediği büyük Mehdi (ra) daha çıkmadı.” derdi. Bunu siz de muhakkak dinlemişsinizdir.

Gelelim ikinci meseledeki kanaatimize; görünen o ki, bir nazar-ı cerbeze ile karşı karşıyayız. Şimdi birisi var, Ümmet-i Muhammed’e diyor ki: “Ümmet-i Muhammed! Hazreti Bediüzzaman allame-i cihan, ferd-i ferid-i devran olan zat (ra) vefat etmekle her şey bitmedi. O zat öyle bir zattı ki, Mehdi (ra) onun talebelerinden yalnız birisidir. Davası devam ediyor. Her söylediği doğrudur. Ümitsiz bir okuyuşla onun risalelerini Hıristiyan ruhanileri gibi dünya ile alakaları kesilmiş, hayat ve yaşama enerjisini tamamen kaybetmiş, sadece ahirete cennetlik adam yetiştiren(!) bir eser olarak okumayınız. Kendisi bir programını yaptığı uzun yolun üç bölümünden en uzun kısmını (en mühim kısmını) ikmal ederek gitti. Geriye kalan diğer iki merhale de Allah’ın izni ile mutlaka kat’edilecektir. Meğer ki kıyamet kopa. O halde ümitle, şevkle himmetinizi yüksek tutarak vazifenize devam ediniz.” diyor ve hedef göste-riyor.

Acaba bu mu ümitleri kırıyor, yoksa “Her şey Üstad’dı, geldi ve gitti, artık ne yapabilirsen kârdır.” deyip, hedefi köreltip insanları fasid bir çıkmazın içine sokanlar mı ümitleri kırıyorlar? Kıyas edilsin.

Birisi Bismillah deyip, işi kaldığı yerden alıp devam ettirmenin telkinini yapıyor. Diğeri “Üstad gitti, yol bitti. Ahiretten başka menzilimiz kalmadı…” Hedefsiz bir tükeniş telkini yapıyor. Acaba hangisi ümitleri kırıyor. Bu bir..!

İkinci husus ki; “Biz hizmet ediyoruz diyen bir grup, Hazreti Üstad’ın  Mehdi (ra) olmadığını anlarsa kendilerine fütur gelir. “Ben Mehdi olmayanın ardından girmem. Hazreti Üstad’ı tenzil etmeyelim…!” diyenlere gelince.

Evvela: Hazreti Üstad’ın (ra) kendisine verilen kendisine kafidir. Falanın filanın yakıştırmalarına, mübalağalarına hiç ihtiyaç yoktur. Biliyorsunuz ki; medihte mübalağa zemm’i zımmidir. Esasen Hazreti Üstad bu suretle tenkis edilmiş olur. Yoksa kendilerinde olmayanın bilinmesiyle o zat (ra) tenkısa uğramaz. Çünkü Üstad’ımız (R.A) kendilerinde bulunan meziyetleriyle Bediüz-zaman vasfını kazanmışlardır. Bulunmayanlarla, yani vasıfları bil’istihkaktır.

Yüzbin defa tenzih ederiz o zatı ki, mübalağalarla alemi dolduran bir şöhrete kavuşmuş olsun… Hakikati olduğu gibi görmekten zarar tevehhüm etmek, Risale-i Nur talebelerine yakışmaz vesselam. Hazreti Üstadımız’ın (ra) sinnen büyük kardeşi Abdullah (ks) ile olan malum muhaveresi Risalelerde yazılıdır. Bu mesele için onun anlaşılması kafidir. Amma ben Mehdi olmayanın ardından gitmem diyene söylenecek söz şudur: Allah (cc) bize de o kardaşımıza da Risaleleri anlamayı nasip etsin. Amin.

Peki, “Ahiret’te Üstad bizden şikayet etmez mi?” Burada Hacı Bey’imizin (ks) sohbetinde dinlediğim Harput’ta geçmiş bir hadiseyi hatırladım. Şöyle ki:

Büyük Beyzade Efendi (ks) zamanında Memo namıyla bir meczup varmış ki daima üryan gezermiş. Yalnız Beyzade’yi gördüğünde kaçar saklanır-mış. Bir gün nasılsa tam karşı karşıya gelmişler. Memo kaçamamış. Beyzade (ra) elindeki asayla Memo’ya bir kaç tane aşketmiş ve “Bir daha seni böyle çıplak görmeyeceğim” demiş. O gece Hazreti Fahr-i Kainat (asm) Efendimiz Beyzade Hazretleri’nin rüyalarına teşrif buyurmuşlar. (Resulullahın kendisine hitaben: “Bir daha benim Memo’ma karışma” diye emir buyurmaları üzerine) Hazreti Beyzade de Kur’an’ı Kerim’i eline alıp “Ya Resulallah ya bu kitabın ahkamını kaldır veyahut Memo’na bir don giydir.” diye naz ile maruzatta bulunmuş. Öylece uyanmış. Hazret yatağından kalkıp namaz kılmaya giderken bakmış Memo gayet beyaz bir don giymiş karşıdan geliyor. Yanına gelince Memo’ya demiş: “Giymeseydin ya!” Memo’da demiş “Sen de Resulullah’a cevap verseydin ya!” 

Bu hikayede geçtiği gibi, Ahiret’te Üstad’ımızın kitabını Üstad’a gösterip “Üstadım biz sizin her sözünüzü baş ile göz üstüne hilafsız aynen kabul ettik. Her sözünüz doğrudur. Kitabını okuduk ve aynen amel ettik.” desek acaba Hazreti Üstad bize ne der? “Hayır! Siz yalan da olsa muhayyel de olsa, hatır için de olsa, eserlerime muhalif de olsa bana Mehdi demeliydiniz mi?” diyecek.

Hazreti Üstad’ın (ra) şanı böyle bir şey kabul eder mi?

Müslim Gündüz

1986-87