Aczmendi Marşı
Bir sen kaldın inandığını hoyratça haykıran, eli asalı sarıklı Racul
Tohum misali atıldın karanlığa, yeşermek için mev’ud olan nurlu fecirde
Bayrağın sarığındır, silahın duaların… Zulmet asrında asr-ı saadeti aradın
Nur’un sırında sırr-ı tevhidi buldu, bir ömür bu ümmet için ağladın
Dergâhın bahri-i ummandır ümmet-i Muhammed’e, acz ve fakr ile ulaşılır baki izzete.
Şevkin hayat verir meyyitlere bile, şükrün tesellidir gitsek de cehenneme.
Karanlık geceler siyah sarıklarla aydınlandı. Bir katrecik göğüslerde bir umman dalgalandı.
Yer değil, gök yarılsa da esbapsız tecelli etse İNAYET-İ RABBANİ, yine de tınmayacak mühürlenmiş kalpler… Billahi…
İstemem artık doğmasın kanlı şafaklar. Yetim çocuklar kanlı ridalarla huzura kavuracaklar.
Dengesiz zannedilen imanla sarhoşlar dayandıkları asalarla küfrün beynini patlatacaklar.
Küfre duyduğun öfke dağınık saçlarından okunur. Şefkatle yetiştirdiğin tohum, aslanlar ordusudur.
Zannedilmesin dudağını örten bıyığın sükutundur. Bu öfke başlangıcın evvelindeki güne kadar durgundur!
