O (kişi) bir hesap gününün geleceğini kabul etmedi mi, gizli aşikar nerede fırsat bulduysa başkanın zararı ne olursa olsun kendi menfaati için hareket eder. Onun için imanı billah ve imanı bil yevmil ahir cemiyetin esasıdır direğidir. Ailenin de insanın ebedi hayatının da direğidir. Eğer bunların ikisi veya birisi çürük olursa inançta o cemiyet sükut eder laşe olur kokuşur. Hiç kimsenin kimseye itimadı kalmaz, herkes birbirini kazıklamak için, herkes birbirini çarpmak için, herkes birbirinden bir şeyler koparmak için habire şeytanlık üretir.

Eskiden yolsuzluk yapanlar hırsızlık yapanlar, eşkıyalık yapanlar sıradan adamlardı. Okumamış tipte insanlardı. Ama şimdi hırsızlığı kravatlılar yapıyor. Hatta zekavette en ileri olanlar hırsızlık yapıyor ve bankadan para çalıyorlar. Akıl, fikir ve iş erecek bir şey değil. O kadar büyük sistemin içerisinden nasıl hırsızlık yapıyor? Her şey ilmen halledilmeye başlanmış. Böyle bir vaziyette bu adamın ahirete olan imanı sağlam olmazsa ne yapacağız?

Ahirete iman işin aslıdır. Yanlışları yapmanın engelidir. İbadete devam etmek için şarttır ve insan cemiyetinde insanların birbirine karşı hukuklarını muhafaza etmektir. (Örneğin) Kaldırıyorsun elini haksız olarak birine bir tokat vuracaksın. İmanın varsa ahirete; bunun hesabı var diyeceksin. Şimdi burada (dünya hayatında) kolay. Buna bir tokat vurursun kimse de görmüyor. Tamam ama bunun bir hesabı var.

(Eskilerden) büyük bir zat bakıyor çocuklar oynuyor. Bir tanesi çekilmiş kenarda ağlıyor. Onun yanına gidiyor (soruyor); “Evladım sen niye ağlıyorsun. Herkes eğleniyor neşe içerisinde sen niye ağlıyorsun?” Çcuk: “Amca diyor Allah bizi bu dünyaya eğlenmek için göndermemiş ki! Bizi bu dünyaya Allah’ı tanımaya ve ibadet etmeye göndermiş. Ben bu çocukların sevinmesine ağlıyorum. Bunlar niye böyle yapıyorlar? Bir hesap gününün geleceğini bilen adam böyle yapar mı?” 

(Yaşlı adam) diyor ki; “Sen daha küçüksün evladım daha sen niye şimdiden bunu düşünüyorsun hele oyna o gün gelir, düşüneceğin o gün gelir.” (Çocuk); “Amca diyor Dün babama baktım ve dikkat ettim, sobayı yakarken ve o kütükleri tutuşturmak için küçüklerini öne koydu. Ben diyor Cehennem korkusundan ağlıyorum, korkuyorum ki o kütükler, o küçük odunlar ben olayım.” Tabii o büyük zat da ağlamaya başlıyor. Yaşlı adam sonra soruyor; “Bu kimdir?” Diyorlar ki İmam Hüseyin efendimizin torunudur. (O da diyor ki) Sen zaten söylemesen bile nereden geldiği belli.

İmanı billah ve imanı bil yevmil ahir olmazsa ya da kuvvetli olmazsa ve insanlarda tesirli olmazsa o cemiyet iflas eder. O cemiyet ahlaksızlıkta iflas eder. Hukuk kalmaz. İnsanlar artık kim kimi çarparsa, yanına (kar) kaldı zanneder. Ondan sonra işte testereyle adam kesmeler (gibi) bilmem neler neler. Cemiyette (düzensizlik) böyle baş gösterir. Anasını öldürür, babasını öldürür. (Böylelerinin) para için yapmayacağı bir şey yoktur. Çünkü (bu insanlar) Ahirete inanmıyorlar. Bir gün bunun hesabının sorulacağına inanmıyorlar. 

Risale-i Nur’daki Ahirete iman ve Allah’a iman hususlarının bu kadar ehemmiyetle, kuvvetle ve dehşetle üzerinde durulmasının sebebi budur. 

İmanı billah ve imanı bil yevmil ahir. Bunlar iki güneştir. Cemiyeti ve insanı ayakta tutan, ebedi hayatta onu kurtaracak olan iki büyük güneştir.