Sual: “Efendim kıyaslama neye göre olmalı? Bu zamanda en basit ve en gariban bir fakir bile firavunun saltanatından daha büyük saltanata sahip..

Evet firavun demeyin de padişahtır diyelim. Gidin Ama Topkapı Sarayına orada Fatih Sultan Mehmet’in ayakkabılarına bakın. Topkapı Sarayı bugünün imkanları ile tefriş edildiği halde bile; işte ısınmak için soba yakacak veya yıkanmak için ibrikte su ısıtıp leğende yıkanacak veya taşın üzerinde yaşayacak, kısaca eski zamanların en antika ve yüksek hayatı bile bizim en fakirimizin yaşadığı hayatın çok gerisindedir. 

Bugünün teknolojisinin getirdiği imkanlar çok fazla ve çok rahatız. Allah rahmet eylesin Hulusi bey subay olduğu için Sarıkamış’a giderken kendisine kağnı arabası tahsis etmişler. Kağnı arabası makam arabası. Kendisi o zamanlar orduda herhalde ya Albay ya da başka bir rütbede idi. O günün subayının imkanlarını şimdiki zamanın askeri ile kıyas edebilir misin? Şimdiki zamanın eri saltanat yaşıyor. Müthiş fark var. Mesela kaç imparatorluk ortadan kaldırmış ve kaç devleti tersine çevirmiş Fatih’in ayakkabılarına ve elbiselerine bak,  bir de yaşadığı yere bak. Bugünün en fakirinden daha geridir. 

Efendimiz, Sultanımız İmam-ı Rabbani hazretleri (r.a) “ Azgınlık olmazsa adamı nasıl tanıyacaksın? ” diyor. Evet azgınlık olmazsa insanı nasıl tanıyacaksın?

 Elaziz’de olmuş bir hadiseyi anlattılar; adamın biri nizami şekilde arabasıyla yolunda giderken Alman plakalı başka bir araba gelip arkadan arabasına vuruyor ve arabasının tamponunu ve kaportasını içeriye göçürüyor. Nizami şekilde yolundan ve sağdan giden adam aracından iniyor ve kendisine sebepsiz yere arkadan çarpan adama niye böyle yaptın diye soruyor. Diğeri ise; “ Konuşma kardeşim konuşma, kaç lira diyorum masrafın kaç lira onu söyle” diye mukabelede bulunuyor. Azgınlık! Böyle Azgınlık olmasa o adamın çok zengin olduğunu nasıl anlayacaksın? Herkes normal yolunda gitse adamın cebindeki parayı nasıl anlayacaksın? Azgınlık yapacak ki; “adama bak ya, satın alacak seni” dedirtecek sana. Kısaca helal dairesinde azgınlık yapmamak lazım. 

Başka bir yerde diyor; “ Herkesin aç olduğu bir zamanda refah ve ferah bir şekilde bol bol ve döke saça yemek olmaz. ” İdareli olmak lazım. Günümüz dünyasında artık gizlilik perdesi kalktı. Dünyanın adeta tabanını kaldırdılar. Herkes her yerde ne yapıyor, nasıl görünüyor biliyor. 

Dünyada bir sürü aç, susuz ve perişanlık içinde yaşayan insanlar var. Afrika’da gidip su kuyusu açıyorlar. Allah razı olsun bazı iyi dernekler var ve oralarda kuyu açıyorlar. O su çıktığı zaman ki o insanların sevincini görüyor musun? Hiç gördün mü nasıl seviniyorlar? Debeleniyorlar suyun içerisinde. Onları görünce burada musluğu öyle har diye açamazsın. 

Allah selamet versin bizi Mahmut Ağa adlı birine emanet ettiler Mekke-i Mükerreme’de. Onun evinde bir iki ay kalacaktık. Biz kendisini çok da iyi anlamıyoruz. Adam bizi evine götürürken Türkleri işaret ederek böyle yapmayın diyordu. 

Bizler elimizi yıkamak için musluğu sonuna kadar açıyoruz. Su har diye şiddetle yarısı o yana yarısı bu yana akıyor ve ziyan oluyor. Bir de o Afrika’daki suya muhtaç olan ve su çıktığı zaman o insanların zevkini, neşesini ve sevincini görmek lazım. İşte o zaman insan fazla su harcayamaz.

Hulusi Bey’in abdest almasını hiç gördün mü diye sormuştum birisine. Gördüm dedi. Peki nasıldı? Ne bileyim musluktan su iplik gibi akıyordu var mı yok mu belli değil dedi. Onunla abdest alıyordu. Hulusi Bey bir acip insandı. O bizden biriydi. En mühim tarafı hiç fark etmiyordu bizden. Bizden biriydi. Ne istersen konuşuyordun ve muhabbet ediyordun onunla. Bizden farklı bir insan yoktu karşında. Seninle bir senin gibi.